Margarita Shopt

Ik ben in Amsterdam jaren geleden een keertje in de Bakkerswinkel geweest. Super leuk, erg lekker en er was teveel om naar te kijken. De hele vintage hype stond toen nog in de kinderschoenen en de zaak was ingericht met oude serviezen, tafels, stoelen en toonbanken van sloophout. De Bakkerswinkel heeft nu ook in Den Haag een vestiging geopend naast de zaak van Tom en tegenover de Florencia op de Torenstraat. Weer net zo leuk qua inrichting en net zo lekker, maar ik kon me niet herinneren dat het zó duur was… tering om het maar even op z’n Haags te zeggen. 10,95 voor twee boterhammen met beleg (wel super lekker brood en heel mooi gepresenteerd) is toch een spreekwoordelijk ribje uit het lijf.

Snel in de trein nog even een paar bladzijden van het boek “The Help” van Kathryn Stockett lezen… morgen weer Book Club en ik moet nog wel effe.

Het is een prachtig boek!! In het Nederlands heet het boek “Een Keukenmeidenroman” wat echt afbreuk doet aan de inhoud. Met die titel verwacht je bijna een boeketreeksachtige chick lit. Maar niets is minder waar! Ik heb al huilend in de trein gezeten bij de verhalen over de ‘zwarte’ dienstmeiden die de kinderen van hun ‘witte’ bazinnen opvoeden met zoveel liefde om dan vervolgens diezelfde kinderen als ze groot en volwassen zijn weer te dienen.

Het speelt zich af in de jaren 60 in het zuiden van Amerika. Je voelt de drukkende hitte en de oplopende spanning van de pagina’s afkomen.

Snel doorlezen zodat het morgenavond uit is… maar dat komt wel goed, het is moeilijk neer te leggen.

Nadine, super opruimer, heeft mijn kasten die echt niet meer konden onder handen genomen. En niet alleen alles weer netjes opvouwen en in stapeltjes en weggooien wat echt niet meer kan…. Nee, ze heeft ook een systeem aangelegd. In haar woorden: “You need a system!!” Nu mijn best doen om het zo te houden…

Afgelopen zaterdag was de bruiloft van Karin en Michiel en voor ’s avonds was de dress code van sjiek tot black tie. Dus wat doe je als je geen gelegenheid hebt om je tussendoor om te kleden…? Jasje uit… riem om.

De bandjes van mijn jurk had ik ’s ochtends nog ingenomen, maar mijn snelle verstelwerk kwam ’s avonds los waardoor mijn decollete iets dieper was dan ik graag had gewild….

Mijn jurk is van Caroline Bliss, jasje van de Steps en schoenen van Clarks (zitten heerlijk). Tom’s overhemd is van Camouflage, zijn paarse jasje is van British Indigo, broek van de Zara en zwarte lakschoenen van de markt in Parijs.

Voor luxe baby’s, maar oh wat is het schattig en het heeft die Franse klasse die geen enkele andere nationaliteit ooit onder de knie zal krijgen. De truc zit hem in de eenvoud. Een donkerblauw-wit getreept trappelpakje is zo lief, maar toch willen wij Nederlanders er nog een beestje aan toevoegen…

Alle cadeautjes voor de baby shower zijn binnen maar we hebben toch maar onze pinpassen bij de Prenatal en de Hema laten wapperen want anders waren we wel heel erg snel door ons budget heen. Voor mijn toekomstig kind zal ik toch een keertje bezwijken voor de marine streep…

Heather Bailey ontwerpt net zoals Amy Butler stoffen en maakt daar de leukste dingen van.  In haar online winkel kun je lekker snuffelen en op haar Blog leer je d’r beter kennen.

Werd ik ten huwelijk gevraagd!!!

Ik kwam vrijdag 2 oktober 2009 thuis van kantoor. Tom stond me op te wachten. Ik moest mijn jas weer aan doen en mee naar beneden. In de auto kreeg ik een zonnebril op die Tom helemaal had geducktaped. Hup de file in om kwart over vijf. Hij heeft ons naar Huis ten Bosch gereden en daar moest ik uitstappen en mee het bos in. Best wel een raar gezicht, een meisje met grote hoeveelheden duck tape op haar hoofd bevestigd die het bos in wordt geleid door een man… We kregen dan ook het commentaar: “HEFTIG”, van een voorbijganger.

In het bos rondom Huis ten Bosch zit een meertje en aan de kop staat een soort troon. Daar moest ik op gaan zitten en toen mocht mijn mooie bril af. Ik zat voor een prachtig uitzicht.

Tom heeft toen het volgende gedicht voorgelezen:

Je hebt twee personen nodig om samen te zijn
Maar twee personen maakt nog niet samen
En wij zijn samen

Je weet niet wat zeker weten is tot je iets zeker weet
En ik weet jou zeker, ik ben nog nooit zo zeker geweest

Je weet pas wat liefde is als je het hebt
En ik heb jou en ik heb jou lief

Je weet pas pas wat houden is
Als je zoveel van iemand houdt

Dat je iemand helemaal neemt
Niet wil veranderen
En helemaal laat zijn

En je alleen meer wil
Dat die persoon zichzelf kan worden
En heel kan zijn

En liefste
Wij houden van elkaar

We maken elkaar heel
En wij maken elkaar sterk

En dat wil ik vieren

Met jou

Met iedereen

En toen ging hij op een knie en vroeg hij: “Wil je met me trouwen?” En toen zei ik: “JA!” En toen hebben we gezoend en kreeg ik een hele mooie ring.

Mijn verlovingsring is van juwelier Simons op Plaats in Den Haag. Tom heeft deze samen met zijn moeder uitgezocht.